هنریک ایبسن بی‌شک از قله‌های درام‌نویسی قرن نوزدهم و پهنه‌ی تاریخ نمایشنامه‌نویسی است. تلفیق جهان داستانی یا به تعبیر دیوید بوردول فابیولای دو اثر شاخص درام‌نویسی نروژی همیشه برایم وسوسه‌انگیز بود، تا وقتی که به سفارش خانم دانشجوی تئاتر جوانی که شیفته‌ی کاراکتر نورا هلمر در «عروسکخانه» بود وارد دراماتورژی متن شدم و با افزودن مایه‌هایی از شاهکار بی‌بدیل ایبسن یعنی «پرگنت» ـ که مسیحایی منحط است ـ «کینگ ترول» متولد شد تا تصویری بدهد از نبرد با شرور متنوع در دل جنگل‌ها و آبخورهای سرزمین‌های شمالی …

این اثر از دو بخش نظم و نثر حکایاتی را پیش چشم خواننده قرار می‌دهد که ویژگی‌های خاص خود را دارند. مهم‌ترین ویژگی این کتاب، زبان خاص آن است که به دوره قاجار نزدیک است و سبک نویسنده را تشکیل می‌دهد. از دیگر نکات مهم بهره‌گیری از تصاویر ساده‌ی روستایی، اتفاقات روزمره و … است که این کتاب را خواندنی می‌کند.